Peronowe potwory

Kiedy jeszcze jeździłam pociągami i często bywałam na dworcach (ostatnio zrezygnowałam z pociągów na rzecz autostopów), miałam takie małe hobby, mianowicie - rozmawianie z obecnymi tam "tubylcami" - zniszczonymi, cuchnącymi pijaczynami wyciągającymi spuchnięte ręce po "piontaka", którzy - przy odrobinie cierpliwości - potrafili się dzielić nieraz niesamowitymi historiami... Czy prawdziwymi? Ciężko powiedzieć... Ale na pewno dzięki tym historiom łatwiej spojrzeć na nich jak na normalnych ludzi...

PERONOWE POTWORY

W dworcowym barze brudny blat

i plastikowy kawy smak

siedzę i czekam aż pociąg stary

do kolejnego zawiezie mnie baru

Rano na dworcu niewielu ludzi

Głos w megafonie działa jak budzik

nikt do rozmowy nie jest tak skory

jak peronowe potwory

Ref.. Berło z plastikowej łyżki

korona z wełny nad czołem niskim

w butelce podejrzany roztwór

Przedwczoraj książę, a dzisiaj potwór

Gdy taki czasem ma ochotę

na zupę z gwoździa za dwa złote

wszyscy wbijają oczy w blat
by tylko potwór gdzie indziej siadł

Uśmiecham się do spuchniętych powiek

bo przecież potwór to też człowiek

I mam kolejną w tym miesiącu

audiencję u księcia wszystkich dworców

A on mi mówi „szanowna pani”,

i że dziś uśmiech nie taki tani

że chciałby jechać, lecz bilet nie ten

i że to wszystko przez kobietę

i mówi też że on świat zna,

że go zaklęła wróżka czysta, ale zła

i nigdy by mu nie przyszło do głowy

że będzie potworem peronowym

Ref. Berło z plastikowej łyżki

korona z wełny nad czołem niskim

w butelce podejrzany roztwór

Przedwczoraj książę, a dzisiaj potwór

Ja sama nie wiem, ile jest treści

w barwnej potwora opowieści

czy to filozof, czy ochlejmorda

ciężko powiedzieć, lecz jednak szkoda...

że tak się z brukiem zbratać musiał

że został karton z Kartezjusza
że coś źle poszło i zawód wielki
że miał być Puszkin, a jest Butelkin

Ref. Ma berło z plastikowej łyżki
korona z wełny nad czołem niskim
lecz jeśli zechcesz, w oczach potwora

możesz zobaczyć księcia z przedwczoraj