Szurnięte anioły

Taka krótka refleksja...
Dziś na jednych z zajęć wywiązała się spontanicznie dyskusja nt. godności człowieka... Czy wszyscy jestemy równie ważni? Wydaje mi się, że tak. Czy najbardziej zapluty i brudny menel (o nich akurat już tu pisałam), lub ktoś kogo uważam za wariata jest gorszy ode mnie?... Tak się może wydawać, ale jeśli nie spłoszę tego "anioła", to odkryję w nim jego własne skarby i - ten njwiększy, nasz wspólny - że jesteśmy tak samo wartościowi. Bo oboje jestemy ludźmi. A to piękne jest :)


...stare nagranie świetnego tekstu Adrzeja Ciacha, który skojarzył mi się w tym temacie:

Powrót

O tak, zaczął się rok akademicki (dawno, ale się zaczął :D), czas na naukę, więc sobie o blogu przypomniałam ;) A co dziś?
Kilka dni temu, robiąc porządek w komputerze, znalazłam stare (niezobowiązujące) "zlecenie-pomysł" na tekst piosenki. Szybko, w 10 minut ten tekst (bardzo krótki) napisałam. Trochę od niechcenia, bo to długą przerwę człowiek miał w pisaniu, to się zakorkował trochę i spłodzić trudno cokolwiek było. Pomysłodawcy - jak przypuszczałam - tekst się nie spodobał, ale - mnie zmobilizował do myślenia, zadawania pytań i... pisania ;) W sumie, chyba po raz pierwszy skoncentrowałam się mimowolnie na postawieniu pytania, a nie na uprawianiu kaznodziejstwa w piosence. A to uważam za sukces i chwalę się wszem i wobec :)
A, jeszcze jedna sprawa. Druga rzecz, która mnie w tym świeżym tekście uderzyła, to fakt, że... nie jest mój. Tzn. - nie zgadzam się z nim. Ale z drugiej strony - nie kłamię. Po prostu - prowokuję pytanie. Pytanie w mojej głowie, w Twojej, w głowie kolegi. Co z tego wyniknie, i czy ktoś zna odpowiedź? Nie wiem.

Gdzie On był

Gdzie On był

gdy jeść nie dawali psom

Gdzie On był

Gdzie On był

kiedy dziecku płonął dom

Gdzie On był

Gdzie On był

kiedy matkę zżerał rak

Gdzie On był

Gdzie On był

kiedy ojca trafił szlag

Gdzie żeś był

gdzie żeś był

przecież obiecałeś przyjść

Gdzie żeś był

gdzie żeś był

gdy na krzyżu marł Twój Syn

Peronowe potwory

Kiedy jeszcze jeździłam pociągami i często bywałam na dworcach (ostatnio zrezygnowałam z pociągów na rzecz autostopów), miałam takie małe hobby, mianowicie - rozmawianie z obecnymi tam "tubylcami" - zniszczonymi, cuchnącymi pijaczynami wyciągającymi spuchnięte ręce po "piontaka", którzy - przy odrobinie cierpliwości - potrafili się dzielić nieraz niesamowitymi historiami... Czy prawdziwymi? Ciężko powiedzieć... Ale na pewno dzięki tym historiom łatwiej spojrzeć na nich jak na normalnych ludzi...

PERONOWE POTWORY

W dworcowym barze brudny blat

i plastikowy kawy smak

siedzę i czekam aż pociąg stary

do kolejnego zawiezie mnie baru

Rano na dworcu niewielu ludzi

Głos w megafonie działa jak budzik

nikt do rozmowy nie jest tak skory

jak peronowe potwory

Ref.. Berło z plastikowej łyżki

korona z wełny nad czołem niskim

w butelce podejrzany roztwór

Przedwczoraj książę, a dzisiaj potwór

Gdy taki czasem ma ochotę

na zupę z gwoździa za dwa złote

wszyscy wbijają oczy w blat
by tylko potwór gdzie indziej siadł

Uśmiecham się do spuchniętych powiek

bo przecież potwór to też człowiek

I mam kolejną w tym miesiącu

audiencję u księcia wszystkich dworców

A on mi mówi „szanowna pani”,

i że dziś uśmiech nie taki tani

że chciałby jechać, lecz bilet nie ten

i że to wszystko przez kobietę

i mówi też że on świat zna,

że go zaklęła wróżka czysta, ale zła

i nigdy by mu nie przyszło do głowy

że będzie potworem peronowym

Ref. Berło z plastikowej łyżki

korona z wełny nad czołem niskim

w butelce podejrzany roztwór

Przedwczoraj książę, a dzisiaj potwór

Ja sama nie wiem, ile jest treści

w barwnej potwora opowieści

czy to filozof, czy ochlejmorda

ciężko powiedzieć, lecz jednak szkoda...

że tak się z brukiem zbratać musiał

że został karton z Kartezjusza
że coś źle poszło i zawód wielki
że miał być Puszkin, a jest Butelkin

Ref. Ma berło z plastikowej łyżki
korona z wełny nad czołem niskim
lecz jeśli zechcesz, w oczach potwora

możesz zobaczyć księcia z przedwczoraj

Miasto Pocieszyciela

Dla wszystkich, którzy mają do przebycia trudną podróż przez nieznane wody.
Dla wszystkich, przed którymi stoi ściana, którą chcą rozbić.
Dla wszystkich, którzy mimo wszystko szukają jakiegoś dobrego wyjścia.
Miasto Pocieszyciela - Kafarnaum.

Jn 6,16-21

Kafarnaum

Jeziora ciemna tafla
spokojem pachnie złudnym

dodaję ziarnka piasku

i mnożę przez sekundy

nad moją głową niebo

ktoś węglem wysmarował

a ja na brzegu klęczę

i kogoś ciągle wołam

Deszczem w oczy mi uderza

soli ostry kryształ

Sama nie wiem, co jest głębsze
jezioro, czy cisza

Jak kolejny biały kamień
w głowę myśl kołacze
po co grać paralityka

więcej już nie stracę

Zbuduję sobie tratwę

wypłynę w słoną burzę

choć czekać znacznie łatwiej

ja już nie mogę dłużej

popłynę szukać świtu

choć stopy moje bose

choć strach mi plącze myśli

a wiatr mi plącze włosy

gdy zaświta, będę dzielnie
po jeziorze kroczyć
ale dziś buduję tratwę
by się nie dać nocy

każda drzazga wbita w dłoń

przypomina cel

kiedy dotrę do Kafarnaum

wtedy wzejdzie dzień

W duchu kilku ostatnich dni spędzonych z Jezuitami i młodzieżą w Żaganiu... Kretowiska. Piosenka ta stanowiła skromny komentarz do medytacji nt. talentów i ich wykorzystywania. To był dobry czas. Dziękuję :)

W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem.
2Tm

KRETOWISKA

W pięknym świecie rzeczy świętych

niewidomi niczym krety

choć nas woła wieczna zieleń

budujemy wciąż tunele

w plątaninie korytarzy

rozpaczliwie szukasz marzeń

chcesz nakarmić głodne serce

brudzisz swoje jasne ręce

Ćma do światła się umizga

ludzie kopią kretowiska

ziemia nam od nieba bliższa

więc kopiemy kretowiska

marnie żyjąc na pół gwizdka

ludzie kopią kretowiska

płacząc nad tunelu końcem

zapomnieli że jest Słońce.

Mówił szpak ze którejś zimy

znów za Światłem zatęsknimy

kiedy ziemię ryjąc ślepo

podkopiemy się pod beton

Ćma do światła się umizga

ludzie kopią kretowiska

ziemia nam od nieba bliższa

więc kopiemy kretowiska

marnie żyjąc na pół gwizdka

ludzie kopią kretowiska

płacząc nad tunelu końcem

zapomnieli że jest Słońce.

Gdy poznamy się na błędzie
niech nam ziemia lekką będzie.

***
...a tu YT z października :) Niestety, ostre zapalenie krtani zrobiło swoje, ale nie jest najgorzej :)
Gitara: Michał Szuba, Bass: Jasiek Kusek, Bębny: Kuba Gudz

Przyszła wiosna, czas otworzyć okna...

...i wpuścić trochę powietrza. Nie ma sensu siedzieć zamkniętym w dusznych czterech ścianach, trzeba wyjrzeć na zewnątrz. Gdy się trochę odetchnie i nasyci słońcem - wszystko idzie jakoś lżej ;)

Ref. Przydałby się święty

od otwartych okien

patron tych, co kryją

świat przed własnym wzrokiem.

Siedziałby u styku

kamienicy z niebem

i głodne gołębie

zapraszał do siebie.

Tam, gdzie boi się powietrza

człowiek bez rozumu

taki święty by pilnował

szklanych powiek domów

żeby czasem dom mógł swoje

powieki uchylić

jeśli jeszcze nie na zawsze

to choć na pół chwili

Ref. Przydałby się święty

od otwartych okien

patron tych, co kryją

świat przed własnym wzrokiem.

Siedziałby u styku

kamienicy z niebem

i głodne gołębie

zapraszał do siebie.

Tam, gdzie częściej się spotyka

okna nieotwarte

domy ślepe, ludzie głusi

miasta jakby martwe.

Przez zamknięte, brudne okno

trudno Światło wpuścić

przez zamknięte, brudne okno

możesz się udusić.

Ref. Przydałby się święty

od otwartych okien

patron tych, co kryją

świat przed własnym wzrokiem.

Siedziałby u styku

kamienicy z niebem

i głodne gołębie

zapraszał do siebie.

 

Imieniny Dziadka

Weekend spędziłam w domu, z okazji imienin mojego ukochanego Dziadka - Józefa. Zawsze twierdziłam, że Dziadek, który po 50 latach małżeństwa wciąz przynosi Babci bukiety kwiatów bez okazji, jest mężczyzną mojego życia ;)
Jednak przede wszystkim jest dobrym, skromnym człowiekiem, sługą innych. Jemu i wszystkim dobrym, uczynnym ludziom, zwykłym "szaraczkom", których nie zauważam, piekarzom, stolarzom, pielęgniarkom i innym - dedykuję ten tekst.

Pan Józek

Do warsztatu stolarskiego

łatwo było trafić

Między pocztą a kościołem stał od wielu lat

Szli do niego by pogadać,

czasem – by się napić

Bo do niego droga była prosta jak on sam

Do stolarza każdy nosił

małomiasteczkowe troski
bo był jakby bardziej ludzki

a mniej „matko-boski”

W rękawicach nad robotą

swoją pochylony stale

był pan Józek ścianą płaczu

Mekką i konfesjonałem

Ref.     Tak to jakoś na tym świecie

            chyba wszystkie Józki mają

            że ich prawie nikt nie widzi

            za to wszyscy znają

            Zamiast błyszczeć, iskra dobra

            w ulic chowa się zaułkach

            lecz choć nigdzie jej nie widać ,

            każdy wie gdzie szukać.

Sam Pan Józek, stolarz majster

miał też swoją małą pasję:

obrabianie stołów szło mu jakoś lżej

Paląc fajkę mawiał zawsze

że przy stole trochę łatwiej

cztery nogi zniosą większy ciężar niźli dwie

Ref.     Tak to jakoś na tym świecie

            chyba wszystkie Józki mają

            że ich prawie nikt nie widzi

            za to wszyscy znają

            Zamiast błyszczeć, iskra dobra

            w ulic chowa się zaułkach

            lecz choć nigdzie jej nie widać ,

            każdy wie gdzie szukać

Radio, telefony, pamiętniki - i inne myślodsiewnie

Zabawna sprawa. W ramach praktyk w Radio Kraków zostałam wydelegowana do odbierania telefonów. Osiem telefonów naraz, odbieram, który chcę. Zdecydowanie łatwiej się odbiera telefon w nie swoim imieniu. Niemniej jednak moja zasada że nie odbieram od obcych runęła z wielkim hukiem. ;)

Lubisz czytać stare pamiętniki? To miłe, sentymentalne doświadczenie może być niebezpieczne - zwłaszcza, gdy dochodzisz do wniosku, że kilka lat temu byłeś mądrzejszy niż dziś. Na nadchodzący tydzień - prosty tekścik na ten temat :)

PAMIĘTNIK

Pokreślone krzywe znaczki

na ładnym papierze

Czytam z lekkim rozbawieniem

i oczom nie wierzę

że po latach się udało

tak niespodziewanie

znaleźć stary mój pamiętnik

w takim bałaganie

W środku nocy moje oczy

trochę już zaspane

rozczytują myśli w słowach

zakamuflowane

i nie mogą się nadziwić

ile obiecanych ziem

obiecałam sobie sama

przez ten cały dzień

Ideały były wielkie

lecz efekty rzadkie

bo marzenia w proste linie

ale zapał w kratkę

Kiedy zapisany zeszyt

w mych dłoniach rozkwita

ciągle między linijkami

staram się wyczytać

Co bym wtedy pomyślała

będąc jeszcze dzieckiem
o dziewczynie już dorosłej
którą dzisiaj jestem

Dzisiaj lepiej niż pamiętnik

służyłby zapomnik

by uwalniał od ciężaru

myśli karkołomnych

Zdrowo przecież i bezpiecznie

pośród życia zgrzytów

ból rozkładać na łopatki

jakiegoś zeszytu

Co już było – noszą strony

a cóż noszą białe kartki?

Ufam ruchom swojej dłoni

na papierze gładkim.

Gaduła...

...jakoś pisanie bloga mi nie idzie... brak czasu, a może nie tylko?...
Prawdę mówiąc o wiele więcej dowiecie się z moich tekstów, niż z postów które zamieszczam. Dlatego od dziś - publikuję tu teksty piosenek :)

Na początek - ostatnio śpiewany - Kasztanowiec

Ławka przykryta liśćmi
czy tutaj nikt nie siada?
Żal patrzeć, Kasztanowcu,

tak żeś się pan postarzał...

Ty, leśnych pan bankietów
dziś – w burym palcie naddartym

staremu Parkinsonowi

rozdajesz liście nie karty

I towarzystwo masz zacne...

Kundel co komuś uciekł

i gwiazdy w kloszach latarni

zamknięte za prostytucję

Żal tez czasami ściska

twoje drewniane serce

że stukot damskich szpilek

o bruk słyszałeś częściej

To starość, panie Kasztan

Nie chce się wierzyć przecież

że pana tak urządził

Nasz złoty polski Jesień

Cóż, Jesień, uwierz mi pan

kobietą być nie może

bo gdyby był kobietą

wyglądałbyś pan gorzej

Pan się z Jesieniem polub

bo męska przyjaźń to siła

a Jesień nie jest kobietą.

Kobieta by nie wróciła.